Het was een intens jaar. Veel van alles. Hoge pieken met dromen die uitkwamen, projecten waar ik heel hard voor had gewerkt en succesvoller werden dan ik vooraf had durven dromen. Maar ook diepe dalen met ziekte, ongelukken en twee dierbare familieleden die vlak na elkaar plotseling overleden. Dat laatste kwam hard aan. Het eerste overlijden knalde er al hard in, maar toen ik binnen twee weken tijd voor de tweede keer met de hele familie rond een kist stond, werd het te veel...
Ik voelde me emotioneel geblokkeerd. Ging steeds harder werken om het verdriet niet te hoeven voelen. Een vriendin van me had eerder dat jaar een rake spreuk op haar socials gepost: "Als je geen pauze neemt, dan neemt je lichaam die voor je". Die spreuk werd werkelijkheid. Soms moet je even rustig aan doen. Ruimte geven aan wat er is. Wat ruimte nodig heeft om er te kunnen zijn. Omdat het er nou eenmaal is.
Mijn lichaam wilde even niet meer en dwong me tot een pauze. Ja, bij de loodgieter lekt het ook. Van alle kanten hoorde ik ineens: ‘Jij moet even rustiger aan doen’. Maar wat is dat eigenlijk? Hoe doe je dat? Wat doe je dan? Op de bank gaan zitten? Zitten doen we al veel te veel. Maar eigenlijk is dat precies waar het om draait bij "even rustig aan doen". Dat wat "te" is geworden, weer in evenwicht brengen. Ongeacht of het nou iets supertofs is, of iets heel vervelends. Het is "te" geworden. Buitenproportioneel. De natuur doet niet anders; continue opzoek naar nieuw evenwicht (en dat is er trouwens nooit volledig).
Dus als je een periode ‘te’ hard hebt gewerkt en ‘te’ veel hebt gezeten, met lange dagen achter een beeldscherm. Dan ga je niet 'rustig aan doen' met op de bank zitten en je achter elkaar door series heen werken. Dat is nog steeds "te" van hetzelfde. Dan ga je sporten, wandelen, bewegen. Uit dat koppie, in je lijf. Dat bloed laten stromen op plekken waar het stil heeft gestaan. Ritme terugvinden. Terug naar de basis. Naar een evenwicht tussen inspanning en ontspanning, tussen in je hoofd en in je lijf. Je maaltijden weer rustig nuttigen, op vaste tijden en ze met aandacht bereiden. Je slaapritme ook op regelmatige tijden en met voldoende uren. Tijd voor jezelf voorop en tijd voor de mensen die je lief zijn. Even geen getolereerde redenen voor een uitzondering meer, want die zijn meestal ook "te" geworden. Weer verbinding maken met je eigen waarden. Waardoor het gevoel van ‘ik heb geen tijd’ omgezet kan worden in ‘dit is mijn prioriteit’.
Maar bij alle bovenstaande voorbeelden hoort denk ik nog 1 belangrijk ingrediënt: Liefde. "Doe alles wat je doet met liefde", zei een wijze dame ooit tegen me. Zonder dit ingrediënt kan je de beste bedoelingen hebben met je gezonde en goede gewoonten, maar dan kunnen zelfs goede gewoonten als verplichtingen gaan voelen. Voorbeeldje; Lachen zonder liefde wordt een gemene lach, lachen met liefde een gevoel van levensvreugde. Tafeldekken kan voelen als een saai verplicht klusje, dat na 20 minuten ook weer afgeruimd moet worden. Maar je kan het ook met liefde doen. Omdat je graag goed voor jezelf en je gezin zorgt en straks een waardevol moment samen hebt. Hoe mooi dat je dat waardevolle moment samen, elke dag opnieuw mag beleven. Dan voelt ie anders he?!
Doe het met liefde, dankbaarheid en aandacht. Dat kan alleen rustig aan. Dan wordt het niet zo snel ‘te’.
Ben je "te" bezig geweest en is het evenwicht zoek?
Is het in je lijf gaan zitten en heb je last van bijvoorbeeld:
- Steeds een gevoel van gejaagdheid, spanning of stress?
- Vermoeidheid?
- Hyperventilatie?
- Paniekaanvallen?
- Lukt ontspannen niet meer?
- Of zitten je voeten nog aan je lichaam, maar voel je de grond niet echt meer?
Hoe zou het voor je zijn als je weer ontspanning en rust in je lichaam kan ervaren? Dat is mogelijk. Vraag hieronder een vrijblijvend terugbelverzoek aan en je krijgt eerlijk advies binnen 1 werkdag.